Skippy's en rijden aan de 'verkeerde' kant van de weg

Zo, nog even snel voor het slapen gaan mijn blog bijwerken (het is hier nu ondertussen 00:30 uur, gelukkig hoef ik volgende week pas te beginnen met mijn stage).

Zondag 23 augustus
De dag dat Tamara leerde aan de 'verkeerde' kant van de weg te rijden. "Hmmm, oké. Dus ik moet nu met me linker hand schakelen? En dan zijn dit de richtingaanwijzers? Ooh shit, niet dus. ruitenwissers..." Dankzij Dalius (Een vriend van Nadya), die me heel erg goed heeft geholpen, kan ik nu links rijden. Dit klinkt natuurlijk heel makkelijk, maar dat valt toch wel heel erg tegen! Met Dalius heb ik dus ook de hele dag rond gereden.

Wij zijn vanaf Adelaide bijna helemaal naar onder gereden, tussen de bergen door en de wijngaarden (die er nu allemaal nog mooi groen bijliggen), naar Normanville. Onderweg natuurlijk op een paar plaatsen gestopt. Zo heb ik bijvoorbeeld op het strand van Port Willunga gereden in een grote terrein wagen. En als je nou denkt, "goh dat ziet er koud uit". Ja dat klopt, het is hier soms ook best fris (het is dan ook winter). En over frisheid gesproken, in de huizen hier heb je geen isolatie, geen dubbele glazen in je ramen en geen centrale verwarming (sommige huizen hier zien er dan ook uit alsof ze van papier mâché zijn gemaakt en dat je ze zo omver kan blazen).  In de nacht kan het behoorlijk afkoelen tot soms 5 graden, dan kun je je misschien ook wel voorstellen dat het hier in huis soms best koud is, vooral als je stilzit. Maar dat terzijde, haha.

Toen we bijna in Normanville waren zag ik iets bruins langs de weg, het was al aan het schemeren dus kon ik niet zo goed zien wat het was. De bruine vlek werd ondertussen steeds duidelijker en ik kon het herkennen! Een Skippy, mijn eerste Skippy (zo worden Kangoeroes hier dus blijkbaar genoemd)! Vaart geminderd en er voorzichtig langs heen gereden, wilde natuurlijk niet dat mijn eerst Kangoeroe als 'road-kill' langs de weg zou eindigen...

In Normanville aangekomen stond er een hele grote groep Kangoeroes in het weiland te grazen! Nu was ik nog auto aan het rijden en kon ik helaas de auto niet zo snel aan de kant zetten om foto's te maken. Maar het geluk was aan mijn zijde, even verderop nog een groep Skippy's en een parkeerplaats waar ik de auto neer kon zetten! Natuurlijk snel mijn camera gepakt, de auto uitgestapt en een paar foto's genomen. Nog even genoten van de beestjes en ze goed bekeken. Zo goed zelfs dat ik een 'little Joey' had ontdekt, een baby Skippy in de buidel (ook weer wat geleerd)!

De Skippy's maar weer met rust gelaten en de auto omgedraaid richting Adelaide. Dalius wou nog even langs een vriend en ook hier werd ik erg warm ontvangen. Ik ben de deur uitgelopen met een mobiele nummer en e-mailadres op een papiertje, in me handen gedrukt door Kate (de vriendin van de vriend) "Here take my number and e-mail. If you like to do some girly stuff or if you don't want to hang with the guys anymore, just give me a call and I will pick you up. No problem". Heerlijk die Aussies, zo vriendelijk, warm, open en makkelijk (tenminste dat is tot nu toe mijn ervaring).

Maandag 24 augustus
Even een lekker rustig dagje. Een Australisch nummer geregeld. Wat lekkers gegeten en gedronken in een klein cafeetje. Door naar huis voor een wandeling de  Mount Osmond op.

En wat een wandeling en wat een uitzicht, wauw. Ik kan me trouwens nog steeds verwonderen over de natuur hier, de Kakatoes die in de bomen zitten en de andere vogels met mooie kleurtjes. Het was nu trouwens bewolkt en een beetje donker, maar kan niet wachten tot het beter weer beter wordt en het uitzicht dan te bekijken.

'Snel' weer naar beneden klimmen want we gingen vanavond naar een pub quiz in een bar. Gezellig, met leuke mensen en ja alweer lekker eten (tja, that's me).

Zo en nu snel me ogen dicht doen want het is eigenlijk al weer veels te laat! Dikke knuffel vanuit Adelaide!

Liefs Tamara